Week 4: Het echte rondreizen gaat beginnen
Door: Leonie Nieuwland
Blijf op de hoogte en volg Leonie
29 April 2014 | Vietnam, Hué
Deze week ben ik verkast naar een ander land. Namelijk Vietnam zoals ik al vertelt had. Maar ook op Bali heb ik nog veel meegemaakt. Ook weer veel leuke mensen ontmoet. Maar soms ben je dan toch weer even alleen, daar heb ik het dan toch nog een beetje moeite mee. Maar het zal wel verbeteren naarmate ik verder reis.
Deze week ook weer een (korte) samenvatting van de hoogtepunten van elke dag.
Maandag: Sanur
Vandaag heb ik afgesproken met de Nazri (een jongen uit Maleisië die ik heb leren kennen in Ubud) . Hij laat me Uluwatu zien. Dit is een tempel op een klif op het schiereiland Bukit. Het was ongeveer een uurtje rijden alleen zijn scooter zit niet zo comfortabel als je achterop zit helaas. Maar ik heb het overleeft. De tempel zelf stelde niet zo veel voor, ze waren ook nog aan het verbouwen. Maar het uitzicht was fenomenaal. En ook hier als je iets verder loopt zijn er geen toeristen meer te zien en kan je rustig van het uitzicht genieten.
Het was verschrikkelijk warm dus we hebben na de tempel een strandje opgezocht. Nazri wist er nog wel een. Het was een klein baaitje met wit zand en azuur blauw water en we waren de enige niet te geloven dat zo iets nog op Bali bestaat en dat ik hier mag zijn. Een droom. Een aantal uur genoten beetje ''gespeeld'' in de branding echt zwemmen ging niet door de stroming.
's Avonds had ik nog een afspraak staan met Menno Karres om wat te gaan eten. Heel raar om hem aan de andere kant van de wereld te zien maar wel super om gewoon weer is Nederlands te praten en een vertrouwt gezicht te zien.
Dinsdag: Sanur
Vandaag een klein tochtje op de scooter gemaakt met 3 Duitse jongens en 1 Duits meisje. Naar het eiland Nusa Serangan. Het eiland is gewoon via een brug te bereiken en was maar 15 min van ons hostel.
Er staat een belangrijke tempel op Nusa Serangan maar helaas was deze helemaal afgesloten en was er niemand te zien. Dan maar naar de tweede attractie van het eiland. Het Turtle Conservation and Education center waar gewonden schildpadden heen gebracht worden en waar kinderen uit de buurt over schildpadden leren. Helaas wordt er ook een beetje misbruik van gemaakt doordat locals de eerste en de beste schildpad die ze vinden hier heen brengen om dan geld te kunnen vangen. Want zonder geld gaat hier niks. We werden rondgeleid door een meid uit Frankrijk die hier een soort van stage loopt. Was best interessant om over de verschillende soorten schildpadden wat te leren.
Ook vroegen we aan haar waar nog een leuk strand was. Zij wist er een heel dichtbij. Om er te komen moesten we over allemaal zandpaadjes met grote gaten maar dan heb je ook een niet al te toeristisch strand waar je heerlijk kan zwemmen. En waar een ligbed niks kost als je een drankje koopt (een drankje kost ongeveer 80 eurocent). Hier een aantal uren doorgebracht en goed verbrand ondanks dat ik elk uur mijn lichaam insmeerde en niet in de zon gelegen heb.
Woensdag: Sanur
In Nederland is vroeg opstaan niet zo mijn ding. Maar hier aan de andere kant van de wereld wordt ik altijd vroeg wakker. Waarschijnlijk door de hitte maar toch wel grappig. Met vroeg bedoel 7 a 8 uur s' ochtends. Maar deze ochtend moest ik toch wel een wekker zetten. Want ik had gehoord dat de zonsopgang heel mooi moest zijn. En dus ging de wekker om 5 uur en zat ik om 5:30 op het strand en ja het was adembenemend. En met uitzondering van wat vissers was ik de enige.
Rond half 7 heb ik het strand weer verlaten en nog een beetje op bed gelegen want om 8 uur had ik een afspraak met Menno Karres. Om naar een ''perisai diri'' (Indonesische vechtsport) te gaan kijken. De reden dat Menno op Bali is. Ze gingen hard tegen elkaar in vooral de Indonesische mensen zelf. Best indrukwekkend.
Daarna snel terug naar het hotel van Menno om wat mensen van de groep waar hij mee was, uit te zwaaien.
Het was nog maar rond een uurtje of 12 dus zijn we samen op de scooter gesprongen richting Tannah Lot maar dat is nog best lastig om te vinden als je geen goede kaart heb, kwamen we achter maar na 3 uur rond rijden en mooie landschappen gezien te hebben. Hadden we het dan toch gevonden. Hoewel het een echte toeristen attractie is was het toch heel mooi om gezien te hebben. Op de terug weg nog snel een duik genomen op het zelfde strand als gister en toen was het ook alweer donker. (De terug weg deden we er maar een uur over trouwens). Samen met nog wat andere wat gegeten en toen snel naar bed want het was één super dag maar hij was ook wel heel lang.
Donderdag: Sanur – Singapore
De dag is aangebroken dat ik Bali ga verlaten en naar Vietnam ga vertrekken naar de stad Ho Chi Minh City ook wel bekent als Saigon. Ik werd met zenuwen wakker. Vliegen blijft toch altijd spannend. 's Ochtends heb ik mijn tas ingepakt om 's middags nog even met Nazri (de malaise jongen/man) wat te eten en te drinken, waarna hij me naar het vliegveld heeft gebracht. Het was een dag van vooral veel wachten en niks doen.
Toen ik wou inchecken kreeg ik te horen dat ik een papiertje nodig had om een visa on arrivel te krijgen. En om te mogen inchecken voor Saigon. Die had ik niet. Ik dacht dat ik gelezen had dat ik die niet nodig had maar goed eigen fout. Volgende keer even goed nachecken.
Maar toen stond ik daar! Wat moest ik nu doen? Ik heb maar gevraagd of ik naar Singapore mocht vliegen (ik had zo wie zo een tussen stop op Singapore) dat mocht. Want voor Singapore heb je geen visa nodig.
Ben om 9 uur vetrokken van Denpasar en om half 12 was ik in Singapore. Daar hoorde ik dat je het papiertje ook via het internet kon regelen en dan zou je het binnen een paar uur hebben. Dus ik dat gedaan want mijn vlucht ging toch pas de volgende ochtend om 7:05.
Eigenlijk de hele tijd in spanning gezeten om het verlossende mailtje te krijgen met het papierwerk (7 uur lang). Maar die kwam maar niet. Gelukkig had ik een hele aardige Zuid-Afrikaan ontmoet die ook pas om 6.35 moest vliegen dus hij heeft me er een beetje doorheen geholpen .
Vrijdag: Singapore – Ho Chi Minh City (Vietnam)
15 min voor tijd kreeg ik toch nog het verlossende mailtje. Snel naar de printer gerent en ingecheckt en toch nog mijn vlucht kunnen halen. In Ho Chi Minh City aan gekomen bleek de organisatie waar ik het papiertje had gekocht. Iemand geregeld te hebben die mij hielp met de Visa aan te vragen. Want ik had alleen nog maar het papiertje om het te mogen aanvragen. Dat heeft 2 uur geduurd Joost mag weten waarom. Daarna wou ik mijn backpack ophalen maar die waren ze vergeten in Singapore. Super dag dit maar niet heus.
Gelukkig waren ze in het hostel (Saigon backpackers hostel) heel aardig en mocht ik eerder inchecken dan eigenlijk mag. Lekker douchen en een beetje liggen. Toen een kijkje wezen nemen in de woonkamer om te kijken of er nog leuke mensen waren daar vroeg een Fransman (Maxime) mij of ik mee wou komen naar de Notre dam van Ho Chi Minh City.
Was ongeveer 20 min lopen naar de kerk maar niet te doen omdat ik een lange spijkerbroek aan had en grote wandelschoenen. Veel te heet maar ik had geen keus want mijn andere kleren zaten nog ergens tussen Singapore en Ho Chi Minh City. De kerk stelde helaas niet zo heel veel voor en het in de zelfde Franse bouwstijl gebouwde postkantoor eigenlijk ook niet echt. Maar toch nog wat van de stad gezien. Daarna nog wat gaan drinken en eten in de buurt van het hostel. En uiteindelijk lekker gaan slapen na bijna 30 uur zonder slaap.
Zaterdag: Ho Chi Minh City
Na het ontbijt even alles op het internet bij gelezen en mijn backpack ontvangen (gelukkig kwamen ze hem brengen). En toen gaan lopen naar het War museum weer lekker zweten zweten ook al had ik nu geen lange spijkerbroek meer aan. Het museum bekeken. Heel indrukwekkend. Er werd niet echt het geschiedenis verhaal vertelt maar vooral persoonlijke verhalen. (over de Vietnamoorlog) Je kwam echt de meest gruwelijke foto's tegen. Ook foto's van de gevolgen van de oorlog. Gevolgen door bijvoorbeeld het gif Agent Orange wat de Amerikanen verspreid hebben maar ook de honderden granaten en bommen die overal nog in de grond zaten en zitten.
Voor jullie was het natuurlijk een dag vol feest daar merkte ik hier weinig van wat natuurlijk ook vrij logisch is. Maar 's avonds kwam ik nog Nederlanders tegen en samen hebben we toch nog een beetje Kingsday gevierd.
Zondag: Ho Chi Minh City
Gister heb ik een treinticket naar Hue geboekt voor vanavond 0:20. (Dat dacht ik maar daar later meer over). 's Ochtends al uitgecheckt maar kon mijn backpack nog wel achter laten. Rond een uurtje of 12 met een half Amerikaan/ half Koreaan met volgens mij de naam Phil de bus genomen naar het History museum.
History Museum:
Vietnam heeft zo veel oorlogen meegemaakt niet te geloven en toch zijn ze er altijd weer van hersteld. Toch wel even goed dat ik dit museum ook nog mee gepakt heb.
Daarna wou Phil graag naar de Saigon rivier. Daar aangekomen, wilde Phil een boottocht maken. Maar dat is voor mij te duur. Daarop zij hij: Dat zijn broer hem zou ''vermoorden'' als hij geen boottocht zou maken en zijn vrienden vonden het helemaal niet leuk om zo iets te doen. Dus nodigde hij mij uit om het op zijn kosten toch wel te gaan doen. Na een aantal keer vragen of hij het zeker wist toch maar de boot gepakt. Het was super. (Zie de foto's) Je ziet toch een andere kant van de stad.
Na nog wat gegeten te hebben. In de taxi gestapt op naar het treinstation. Om de trein te pakken naar Hue. Daar aangekomen was het station uitgestorven, bleek dat mijn trein al s' middags was vertrokken. Balen. Weer wat geleerd niet meer bij een reisbureau boeken maar gewoon op het station en alles dubbel checken. Nu had ik de keus terug gaan naar het hostel of tot 4 uur wachten voor een nieuw kaartje. Ik heb het tweede gedaan en ben dan alsnog om 6.25 vertrokken naar Hue. Maar dat is alweer op maandag dus aan het eind van deze week meer hierover.
Hopelijk genieten jullie weer van me verhaal. Ik verbaas mij er elke keer weer over dat het toch weer zo een lang verhaal wordt.
Mis jullie allemaal en soms verlang ik toch wel weer naar Nederland. Naar het moderne leven.
Maar jullie berichtjes slepen me door dat soort momentjes heen. Ze zijn hartverwarmend. Dank jullie wel.
Liefs Leonie
-
29 April 2014 - 17:54
Je Mannetje:
En nog vele avonturen te gaan
mis je <3 -
29 April 2014 - 20:37
André En Beppie:
We genieten niet alleen, maar leven ook echt mee, knap dat je steeds de tijd neemt om dit bij te houden.
en fijn, je kaart kwam net binnen. Je hebt zo al heel veel contacten gehad, opgebouwd,samen dingen ondernomen. die momentjes die je toch alleen bent, kunnen misschien ook waardevol worden als ze momentjes van reflectie worden. Even nagenieten van wat je gehad hebt en voorbereiden op je nieuwe avonturen en lekker even helemaal niets hoeven. Nederland in de regen hoef je niet te missen, het is hier dan meteen kil en veel wind, geniet jij daar nog maar lekker van het tropische weer en al die mooie kleuren om je heen, zo anders als hier. Veel liefs, André en Beppie -
29 April 2014 - 21:18
Marjan Peters:
Wat heb he weer veel meegemaakt, en wat ben je lang onderweg zo maar zo leer je het land en de mensen het beste kennen. Ik hoop dat je weer leuke mensen leert kennen in Vietnam. Ik wens je nog veel reis plezier, en ben benieuwd naar je volgende verhaal. Groetjes en wees voorzichtig. Xxxx -
29 April 2014 - 21:34
Laura:
Lieve Leo!!
Wat een verhalen weer! Echt zo tof om te lezen, gaaf om het zo op afstand mee te maken:)
Ik denk aan je!!
Xxxxxxx liefs!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley